Vefat, konuşulması en güç kavramlardan biridir fakat bir öbür yandan ömrün kaçınılmaz bir kesimidir. Hasebiyle, bu kavram ile sıklıkla yüzleşmek ve onun hakkında konuşmak zorunda kalırız. İstanbul Okan Üniversitesi Hastanesi Psikoloji Bölümü’nden Uzm. Psk. Tuğçe Dabağer Dilek çocuklarla kayıp ve yas hakkında konuşma ile ilgili açıklamalarda bulundu.

“Çocukların mevt kavramını sorgulaması normaldir”

Uzm. Psk. Tuğçe Dabağer Dilek, “Zaman vakit çocuklarla bu kavram nasıl paylaşılmalı konusunda tereddütler duyabiliriz, kimi çocuklar bu bahis hakkında meraklı sorular sorarken kimileri hiç konuşmak istemeyebilir. Ebeveynler birtakım vakitlerde farkında olmasalar da çocuklar yavaş yavaş mevti tanımaya ve bu bahis hakkında zihinlerinde sorular biriktirmeye başlarlar. Bu sorgulamanın ardında sokakta gördükleri ölmüş bir hayvan, televizyonda duydukları bir vefat haberi olabilir. Vefat hakkında konuşmalarına aracı olmak, bu mevzu ile ilgili belirsizliklerini azaltıp mümkün kriz durumlarına hazırlama ve dertlerini azaltma noktasında yararlı olacaktır” dedi. 

 

“Her yaşın farklı bir yas süreci vardır”

Çocukların, vefata karşı verdikleri reaksiyonlar, yaşlarına, tecrübelerine nazaran değişim gösterdiğini belirten Uzm. Psk. Dabağer, her yaşın farklı bir yas tutma ve vefatı anlamlandırma süreci olduğunu lisana getirdi.

 

0-2 Yaş 

Sevdikleri birinden her türlü uzun ayrılık bu yaştaki çocuklar için acı vericidir ve ağlamaları, içlerine kapanmaları ve kızmaları mümkündür. Vefatın kesin olduğunu anlayamazlar ve ayrılıklar uzadıkça, kederleri daha büyük olacaktır. 

 

3-5 yaş 

Küçük çocuklar hala vefatın sonsuz olduğunu anlamazlar ve sevdikleri kişinin geri dönüp dönmeyeceğini tekrar tekrar sorabilirler. Annen artık nefes alamaz, konuşamaz yahut hareket edemez, üzere kolay açıklamaları anlamaya başlarlar.  Bu süreçte, kendi yaptıkları bir şeyin mevte sebep olduğunu düşünebilirler, örneğin ben yaramazlık yaptığım için annem artık geri gelmeyecek üzere bir fikir kalıbına sahip olabilirler. 

 

 

6-11 yaş 

Bu yaşta çocuklar vefatın sonsuz olduğunu, sevdikleri kişinin geri dönemeyeceğini, ayrıyeten vefatın herkesin başına gelebileceğini anlamaya başlarlar, bu nedenle öteki sevdikleri aile üyelerinin yahut arkadaşlarının öleceklerine dair endişelenmeye başlayabilirler. Bu yaş aralığında, fizikî ağrı belirtileri ve öfke çok yaygındır. Bu öfke, ölen sevdikleri bireye ve/veya kendilerine yönelik olabilir. 

 

12 yaş-Ergenlik 

Ergenler mevtin geri döndürülemez olduğunu ve kendileri dahil herkesin başına gelebileceğini anlarlar. Olayların neden olduğunu anlamakla ilgilenirler. Reaksiyonları, “umursamaz görünmekten” öfkeye yahut çok kedere, zayıf konsantrasyona ve günlük aktivitelere olan ilginin kaybına kadar değişiklik gösterebilir. 

 

“Çocuklarla vefatı konuşurken dikkat etmemiz gereken birtakım ögeler var”

Ebeveynlerin çocuklarla vefat konusunu konuşmaktan vakit zaman kaçındıklarını söyleyen Dabağer, “Bu durum, çocuğun daha fazla kaygılanmasına yol açmaktadır zira bilinmeyenin korkusu çocuklar için her vakit gerçekle karşılaşmaktan daha güç bir durumdur. Çocuk bu noktada, şayet bu mevzu ile ilgili konuşulmuyorsa o vakit bu berbat bir durumdur ben de konuşmayayım diye düşünebilir ve bu durum daha fazla kaygılanmasına ve hislerini tabir etmesine pürüz olabilir. Bir başkası ise çocuklarla vefat hakkında konuşulurken çok fazla ayrıntının verilmesi, çocukların anlamayacağı lisandan konuşulmasıdır. Bu noktada dengeyi kurabilmek epeyce kıymet taşımaktadır. Bu noktada, aşağıdaki hususlara dikkat ederek bir konuşma hazırlayabilirsiniz” diyerek, aşağıda dikkatli olunması gereken bahisleri belirtti:

 

• Çocukların konuşmaya istekli ve hazır olmasına dikkat edilmelidir.
• Konuşma sırasında hissettikleri hisleri (öfke, dehşet, hüzün vb.) anlamaya çalışın ve kabul edin.
• Kendi zihninizde sorabilecekleri sorulara yönelik kolay ve yaşlarına uygun bir yanıt hazırlayın.
• Her çocuğun hislerini söz edişi ve hisleri ile nasıl başa çıktığı farklıdır, münasebetiyle ona muhtaçlığı olan vakti verin ve hürmet duyun.
• Bazen çocukların sordukları sorudan bizlerde etkilenebilir ve yanıt vermekte zorlanabiliriz. Bu türlü bir durum karşısında sorusuna soruyla yanıt vermeyi tercih edin. Örneğin ‘biz artık memnun olamayacak mıyız?’ sorusuna ‘sence memnun olacak mıyız?’ diye sorarak onu daha fazla konuşturarak, hissini anlamaya çalışın.
• Ölüm sözünü kullanmaktan çekinmeyin ve vefat sözü yerine öteki sözler kullanmayın. (örn. gitti, uyudu vb.) .
• Ölen bir kişinin nereye gittiğini sorarsa “ölen bireyleri bir daha göremiyoruz fakat onlara olan sevgimizi daima hissederiz, istersen birlikte fotoğraflarına bakabiliriz’’ diyebilirsiniz.
• Çocuklar yakını öldüğünde suçluluk ve öfke hissedebilirler. Bu noktada, sizler de ebeveyn olarak gereken sevgiyi ve ilgiyi vereceğinize dair garanti verin. 
• Uzman takviyesi almayı unutmayın.

 

Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı